ماموریت های ناموفق

نزدیک به نیمی از فضاپیماهایی که با هدف فرود نرم روی اجرام دیگر منظومه خورشیدی به فضا پرتاب شده بودند، روی اهداف خود سقوط کردند و شکست خوردند. اما میان آنها 5 ماموریت فضایی، نسبت به بقیه بسیار خبرسازتر شدند.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

در مرکز منظومه شمسی ما یک تولید کننده ی اتمی بسیار بزرگ قرار دارد. زمین به طور متوسط فاصله ای ۱۴۹٫۶ میلیون کیلومتر را گرد این جرم سماوی بزرگ طی می کند. آنچه ما خورشید می نامیم اش یک ستاره است. خورشید انرژی لازم برای حیات ما را فراهم میکند. اما آیا دانشمندان می توانند نمونه ی کوچک شده ی آن را در زمین بسازند؟

بحث بر سر امکان این نیست. چون که هم اکنون این کار انجام شده است. اگر به ستاره ها به عنوان ماشین آمیزش اتمی نگاه کنیم، نوع بشر مشابه آن را بر روی کره ی خاکی ساخته است. اما این اکتشافات محدودیت هایی نیز دارد. ستاره های مصنوعی دانشمندان اندک بوده و نهایتا تا چند ثانیه باقی می مانند. برای فهم نحوه ی ساخت ستاره توسط دانشمندان، باید دانست از چه چیزی ساخته شده و واکنش آن  چگونه شکل می گیرد؟ خورشید از ۷۵ درصد هیدروژن و ۲۴ درصد هلیوم ساخته شده است. عناصر سنگین تر ترکیب نهایی جرم خورشید را مشخص می کنند. مرکز خورشید به شدت گرم است، دمای موجود در آن بیش از ۱۵ میلیون کلوین است.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

در این پست دو نرم افزار آموزشی موبایل که برای رصد و موقعیت یابی اجرام آسمانی بسیار مناسب می باشد را برای دانلود مستقیم قرار دادیم. این برنامه ها می تواند اجرام آسمانی را به شما نمایش دهند و شما یک افلاک نمای مجازی را همیشه در جیب خود داشته باشید. حتما برای یک بار هم که شده این شبیه ساز را امتحان کنید تا هیجان فضانوردی سراسر وجودتان را فرابگیرد!

برای دانلود به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

به منظور نگه‌داشتن فضانوردان در شرایط بی‌وزنی برای مدتی طولانی، تردمیلی عمودی طراحی شده تا با خطرات زیان‌آور زندگی در فضا مبارزه کند. همینطور که سفر به فضا با گذر زمان راحت‌تر و کم‌هزینه‌تر میشود، شمار افرادی که در سالهای آینده به فضا میروند رو به افزایش است. تضمین سفری ایمن و سالم، بی تردید آنها را در رسیدن به اهداف خود یاری می کند.

ی‌تردید حضور در فضا برای مدت زمانی طولانی بدن فضانورد را دچار مشکلات فیزیکی زیادی میکند. بی‌وزنی، موجب بروز مشکلات در اسکلت‌بندی و ایجاد کمر درد می شود. بازسازی شرایط زمین نیز نه تنها مشکل‌گشا نیست، بلکه باعث افزایش فشار روی نیمه‌ی پایینی بدن فضانورد می شود. به منظور مقابله با این تهدیدات و همچنین بهبود وضعیت سلامتی در فضا، دانشمندان یک سیستم مکش فضایی طراحی کرده‌اند که به فضانوردان اجازه‌ی ورزش در فضا با وزن عادی و زمینی میدهد.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

به گزارش اسپیناس به نقل از وبسایت بیگ بنگ، الون ماسک، مالک شرکت فضایی اسپیس‌ایکس، به تازگی در برنامه‌ای تلویزیونی پیشنهاد بسیار عجیبی برای قابل سکونت ساختن سیاره مریخ ارائه کرده است و معتقد است که می توان با بمباران اتمی، حرارت این سیاره را به حد مناسب برای زندگی انسان رساند.

انسان به شدت به دنبال یافتن یک مرکز ثانویه برای زندگی بشر است و در این میان بسیاری از دانشمندان معتقدند که سیاره مریخ به عنوان یک گزینه مناسب برای زندگی بشر محسوب می شود. حال الون ماسک به عنوان یکی از افراد برجسته در رده فناوری به اظهار نظرهای بسیار جالبی در این زمینه دست زده است. الون ماسک که یکی از افراد اصلی پروژه ارسال گردشگر به فضا محسوب می شود معتقد است که برای تنظیم حرارت سیاره مریخ می توان این سیاره را با بمب های اتمی مورد هدف قرار داد.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

منظومه شمسی و راز ساختار آن همواره بزرگ‌ترین معمای دانشمندان بوده است. چطور طبیعت یک سیاره می‌سازد؟ آیا این کار به صورت مرحله به مرحله صورت می‌گیرد یا اینکه منظومه شمسی از پیش ساخته شده است. آیا سیارات به همین شکلی که امروز می‌بینیم شکل می‌گیرند یا آنها از منظومه شمسی منحرف شده‌اند. دو ماموریت اخیر ناسا برای پاسخ دادن به سوالات این چنینی کمک بزرگی خواهد بود. اوت ۲۰۰۴ ناسا فضا پیمای مسنجر را برای کاووش سیاره تیر به فضا پرتاب کرد و سال ۲۰۰۸ به این سیاره رسید و در ۲۰۱۱ در مدار این سیاره قرار گرفت. در این ماموریت نوع ساختار جغرافیایی تیر، ترکیب‌های شیمیایی این سیاره و میدان مغناطیسی هسته آن را تا بهار ۲۰۱۲ بررسی خواهد کرد. به زودی ماموریت دیگری قرار است انجام شود. در این ماموریت ناسا دو قمر گرد گریل A و گریل B را به سمت ماه یا قمر زمین می‌فرستد تا میدان گرانشی ماه را بررسی کند. درحال‌حاضر دوقلوهای گریل در مدار ماه قرار گرفته‌اند و این دو قمرگرد ماموریت ۸۰ روزه شان را در بهار سال آینده آغاز خواهند کرد. ماموریت دوقلوهای گریل برای شناسایی وضعیت کره زمین و ماهواره‌هایی که سراسر آن را فرا‌گرفته‌اند و همچنین بررسی اینکه زمین ابتدا دو قمر داشته است کمکی بزرگی خواهد بود.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

اگر بدون لباس فضایی در معرض خلأ قرار بگیرید، مطمئناً زنده نخواهید ماند ولی نحوۀ مرگ انسان به چه صورت خواهد بود؟

این کلیپ که زیرنویس فارسی دارد به شما توضیح میدهد که مرگ انسان در فضا بدون لباس مخصوص چگونه خواهد بود!

برای مشاهده این ویدیو به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

چندی پیش مریخ‌نورد جدید سازمان فضایی اروپا در هنگام فرود بر سطح مریخ سقوط کرد و نابود شد. حال این سازمان علت اصلی سقوط مریخ‌نورد خود را کشف و اعلام کرد که مأموریت نیمه شکست‌ خورده را در مراحل بعدی ادامه می‌دهد.

به گزارش اسپیناس به نقل از سرویس فناوری آنا، برنامه فضایی «اگزوماس» سازمان فضانوردی اروپا یک برنامه چند مرحله‌ای‌ است که نخستین مرحله آن با موفقیت و دومین گام آن با شکست به پایان رسید. گام دوم این برنامه فرود «شیاپارلی»، مریخ‌نورد فضاپیما، روی مریخ بود اما این فرود در آخرین دقیقه به یک فاجعه تمام‌ عیار تبدیل شد. سقوط مریخ‌نورد از فاصله ۳ کیلومتری روی سطح مریخ، نه‌ تنها این مأموریت را با شکست روبرو کرد بلکه سطح مریخ را نیز به شدت دچار آلودگی کرد و نگرانی‌های زیادی درباره ی آینده تحقیقات روی سیاره ایجاد کرد.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

در این ویدئوی تایم لپس که توسط ماهواره DSCOVR به ثبت رسیده، چرخش زمین به دور خودش را در گذر یک سال می بینیم.

برای مشاهده ویدیو به ادامه مطلب  مراجعه نمایید...

یکی از بزرگترین پرسش های کیهان شناسان فهم و توضیح رویدادهای آغاز کیهان است. ایده اصلی کار آنها مانند چک دوباره صحنه های ضبط شده توسط دوربین ورزشگاه هاست. برای تحلیل دقیق یک رویداد  و اینکه متوجه شویم در یک لحظه به خصوص چه اتفاقی افتاده است؛ باید فیلم را به عقب برگرداند. البته در خصوص کیهان دوربینی در کار نیست و این معادلات ریاضی و مدلسازی ها هستند که وقایع لحظات آغازین کیهان را به ما نشان می دهند.

پایه بسیاری از مدل های کیهان شناسی نظریه نسبیت عام اینشتین است که در سال ۱۹۱۵ مطرح شد. الکساندر فریدمان در سال ۱۹۲۳ به حل معادلات اینشتین برای زمانی مشخص در ابتدای شکل گیری کیهان دست یافت. نتیجه کار وی نشان می داد جهان در لحظات اولیه چگالی بسیار زیادی داشته ؛ چیزی مانند تکینگی در مرکز یک سیاهچاله. همچنین طبق یافتهء فریدمان؛ جهان در آغاز؛ دمای بسیار زیاد ؛ در حد ۱۰ به توان ۳۲ کلوین داشته است. چیزی که بعدها انفجار بزرگ یا Big Bang  نامیده شد.. در سال ۱۹۶۵؛ آرنو پنزیاس Arno Allan Penzias و رابرت ویلسون Robert Wilson که در حال آزمودن وسیله ارتباط رادیویی آزمایشگاه های بل تلفن بودند؛ متوجه تابش زمینه کیهانی ((CMB cosmic microwave background شدند. این موضوع شاهد محکمی در تایید نظریه های آغاز کیهان بود. تابشی معادل تابش سیاه در حدود ۳ کلوین که می شد آن را از هر جهت آسمان دریافت کرد.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

سوال: سیاهچاله‌ها به دلیل چگال بودن جاذبه ی زیادی دارند و به دلیل این جاذبه نور هم نمیتواند از آن عبور کند.پس همیشه سیاه است.اما ستاره‌های نوترونی بسیار چگال تر از سیاهچاله‌ها هستند ولی آنها را میبینیم.دلیلش چیست؟

پاسخ: خیر اینطور نیست. ستاره های نوترونی نسبت به سیاهچاله ها از چگالی کمتری برخوردار هستند. درواقع در عالم هستی جسمی چگال تر از سیاهچاله وجود ندارد.

بطور کل ستاره شناسان از ۳ مبنای: واحد نجومی، سال نوری و پارسک برای محاسبه فواصل زیاد بین ستارگان و کهکشان ها استفاده می کنند، که در زیر به اختصار شرح داده شده است.

۱- واحد نجومی (AU): از این واحد معمولا در مقیاسهای منظومه شمسی استفاده می شود، همچنین برای بیان فواصل ستاره های دوتایی نزدیک بهم و سیارات فرا خورشیدی نیز از این واحد استفاده می شود. بعنوان مثال به فاصله زمین تا خورشید یک “واحد نجومی”(Astronomical unit) گفته میشود که برابر با ۱۵۰ میلیون کیلومتر است و کوچکترین واحد فواصل نجومی محسوب میشود. طبق این واحد فاصله پلوتو تا زمین ۴۰ واحد نجومی میباشد.

۲ – سال نوری (LY): “سال نوری” (Light year) یکی از یکاهای پر کاربرد در سنجش فاصله اجرام فضایی و کیهانی میباشد. سال نوری طبق تعریف برابر است با مسافتی که نور در خلاء در مدت یک سال طی می‌کند. بعنوان مثال نزدیک ترین سامانه ستاره ای به ما یعنی آلفا قنطورس حدود ۴٫۳ سال نوری با ما فاصله دارد، یعنی اگر شما با سرعت نور که ۳۰۰ هزار کیلومتر در ثانیه است، به سمت این سامانه ی ستاره ای حرکت کنید از دید ناظر ۴٫۳ سال زمینی در راه هستید.

در این تصویر فاصله خورشید تا منظومه آلفا قنطورس را مشاهده می کنید که بر حسب واحد نجومی مشخص شده است.

۳– پارسک (PC) : واحد دیگری که از سال نوری بزرگتر است “پارسک”(Parsec) نام دارد، هر پارسک برابر ۳٫۲۶ سال نوری یا ۳۱ تریلیون کیلومتر است. در واقع اگر شما از منظومه‌ی شمسی چنان دور شوید که وقتی به مدار زمین نگاه کنید، اندازه شعاع مدار آن به اندازه یک ثانیه قوسی دیده شود، شما در فاصله‌ی یک پارسکی از زمین قرار گرفته‌اید! بعنوان مثال بر حسب پارسک فاصله ستاره آلفا قنطورس با زمین ۱٫۳ پارسک است. برای فواصل دورتر از کیلو پارسک که برابر ۱۰۰۰ پارسک و یا مگاپارسک که برابر با ۱۰۰۰۰۰۰ پارسک است استفاده می شود.

منبع: بیگ بنگ

برخلاف آنچه به نظر می رسد؛ “سال نوری” واحد اندازه گیری فاصله است، نه زمان و فاصله ای است که نور در یک سال در فضا طی می کند. به طور دقیق تر، اتحادیه ی جهانی ستاره شناسی سال نوری را فاصله ای می داند که نور در ۳۶۵٫۲۵ روز طی می کند. به زبان مشابه، میتوان ۶۰ مایل را در واحد اتومبیل-ساعت ( فاصله ای که یک اتومبیل در یک ساعت و در بزرگ راه طی می کند) بیان کرد. در واقع ما در در طول روز برای بیان فاصله از معیار زمان استفاده می کنیم. به عنوان مثال، “ده دقیقه مانده تا برسم” و …

نور با سرعت ۲۹۹۷۹۲ کیلومتر بر ثانیه حرکت می کند. فاصله ی ما تا نزدیک ترین ستاره ۴٫۳ سال نوری یا ۴۰٫۷ تریلیون کیلومتر است. اولین اشارات به سال نوری به سال ۱۸۳۸ و به دانشمند آلمانی به نام فریدریش بسل بر می گردد. او فاصله ی ما تا ستاره ای به نام “ماکیان ۶۱” را اندازه گرفت و اندازه ی آن ۶۶۰ هزار برابر بزرگتر از شعاع مداری زمین بود. او به این تنیجه رسید که نور در عرض ده سال می تواند به این ستاره برسد، اما علاقه ی خاصی در به کار بردن واژه ی “سال نوری” نداشت.( به این دلیل که در آن مقطع هنوز مشخص نشده بود که سرعت نور عنصری بنیادی در طبیعت است). در سال ۱۸۵۱، این واژه برای نخستین بار در آلمان و نشریۀ نجومی Lichtjare، ظاهر شد. بعدها اخترشناسان این واژه را به کار بردند و امروزه “سال نوری” حتی در متون علمی نیز واژه ای آشنا به حساب می آید.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

نزدیک به ۴۰ سال است که اخترشناسان از دمای غیرعادی جو فوقانی مشتری باخبرند. در دهه‌ی ۱۹۷۰، فضاپیماهای وویجر ۱ و ۲ با عبور از نزدیکی مشتری، ویژگی‌های مختلف این سیاره را بررسی کردند. علاوه بر آن، رصدخانه‌های زمینی هم که به ابزارهای پیشرفته‌تری مجهز شده بودند، دمای جو مشتری را در ارتفاع ۸۰۰ کیلومتری از سطح داخلی‌اش (لایه قهوه‌ای‌رنگ) بیش از ۵۳۷ درجه‌ی سلسیوس اندازه‌گیری کردند. عجیب این‌جا بود که دمای جو زمین هم در ارتفاع ۸۰۰ کیلومتری در همین حدود است. در زمین، پرتوهای شدید خورشید باعث افزایش دمای جو فوقانی می‌شوند، اما مشتری پنج برابر دورتر است و در نتیجه شدت پرتوهای خورشید در آنجا ۲۵ برابر کاهش می‌یابد؛ به همین دلیل گرمایش عجیب جو فوقانی مشتری نمی‌تواند همانند زمین از پرتوهای خورشید حاصل شده باشد.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

یکی از واقعیت‌های عجیب در مورد فضا این است که پدیده‌ها همیشه با منطق زمینی ما مطابق نیستند. مثلا خورشید را در نظر بگیرید، معمولا تصور بر این است که سطح خورشید داغ‌تر از اتمسفر پیرامونی آن است زیرا با کوره هسته‌ای که در مرکز خورشید فعال است فاصله کم‌تری دارد، اما واقعیت این است که هرچه به خورشید نزدیک‌تر شوید دما کم‌تر می‌شود.

فوتوسفر که سطح خورشید به این نام خوانده می‌شود در واقع یک کوره داغ است که دمای آن به ۶۷۰۰ تا ۱۱ هزار درجه فارنهایت می‌رسد(۳۷۰۰ تا ۶۲۰۰ درجه سلسیوس). اما هرچه از سطح خورشید دورتر می‌شوید به نظر می‌رسد که اتمسفر گرم‌تر می‌شود. در کرونا که خارجی‌ترین لایه اتمسفری خورشید است و در فاصله حدود ۱۲۰۰مایلی از سطح خورشید واقع شده است دما تا حد شگفت‌انگیزی افزایش می‌یابد که برابر است با ۹۰۰ هزار درجه فارنهایت (۵۰۰ هزار درجه سلسیوس).

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...

فلاسفه و پژوهشگران از دیرباز در جستجوی راه هایی برای درک نور بوده اند. آنان علاوه بر تلاش برای درک ویژگی های اصلی نور(اینکه نور از ذره یا موج تشکیل شده)، در خصوص اینکه نور با چه سرعتی حرکت می کند، محاسبات متناهی انجام داده اند. دانشمندان از اواخر قرن هفدهم محاسبات را با تاکید بر افزایش دقت در دستور کار خود قرار داده اند. به همین منظور، آنان به بینش بهتری پیرامون مکانیک نور و نقش مهمی که در فیزیک، اخترشناسی و کیهان شناسی ایفا می کند، دست یافته اند. به عبارت ساده تر، نور با سرعتی باورنکردنی حرکت می کند و سریع ترین چیزی است که در جهان شناخته می شود.

برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید...